Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ο συμβολισμός στην ελληνική ποίηση: ποιήματα του Λάμπρου Πορφύρα

Ποιήματα του Λάμπρου Πορφύρα

   Η απόδοση ανθρώπινων αισθημάτων στα στοιχεία της φύσης και η εσωτερική επικοινωνία του ποιητικού υποκειμένου με τη φύση είναι χαρακτηριστικό της ποίησης του Λάμπρου Πορφύρα αλλά και της συμβολιστικής ποίησης γενικότερα.

Λάμπρος Πορφύρας, Τα σύννεφα

Αργά, βουβά και μαύρα απόψε βράδυ,
τα σύννεφα στον έρημο ουρανό κυλούνε˙
γλιστρούν και φεύγουν, φεύγουν στο σκοτάδι˙
δε βρέχουνε τον πόνο τους να πούνε.
Αργά, βουβά και μαύρα απόψε το βράδυ.

Άλλα σα στάχτη κι άλλα ωσάν την πίσσα,
σκεπάζουν τα βουνά και πνίγουν τ᾽άστρα,
προσκυνητές θολοί στα ερημοκκλήσα,
και μαύροι καβαλλάρηδες στα κάστρα,
άλλα σα στάχτη κι άλλα ωσάν την πίσσα

Απόψε πάνε, πάνε και γυρίζουν,
σιμά στα κάστρα τ᾽άδεια και χορεύουν,
σιμά στα ερημοκκλήσα και τ᾽αγγίζουν,
κάποια καλά στη νύχτα εκεί γυρεύουν,
κι άποψε πάνε, πάνε και γυρίζουν.

Κάποια καλά, μα ολότελα χαμένα,
μέσα στη νύχτα εκεί και στον αγέρα,
τα σύννεφα, για ιδές τα-ωσάν εμένα-
γυρεύουν, αχ! απόψε πέρα ως πέρα,
κάποια καλά, ολότελα χαμένα...
Από το έργο Σκιές που φεύγουν της ποιητικής συλλογής Σκιές

V. Van Gogh, Χωράφι σιταριού κάτω από συννεφιασμένο ουρανό. 1890. Van Gogh Museum. Amsterdam.

Λάμπρος Πορφύρας, Αγαπώ

Αγαπώ τα κύματα που απαλό μαϊστράλι
τα τραβάει και σέρνονται και σκορπούν μακριά,
τα πανιά στο πέλαγος, όταν ᾽γάλι-αγάλι
κρύβονται στην άκρια του και τα χάνεις πια

Αγαπώ τα κίτρινα φύλλα στον αγέρα,
τους τσιγγάνους πού᾽λυσαν τις φτωχές σκηνές
που κινάν να φύγουνε˙ κι αγαπάω πέρα
τον καπνό που αμίλητος πάνω απ᾽τις ελιές,

Τον καπνό, που αμίλητος πάνω εκεί ολοένα
μόνος κι ολομόναχος έχει βραδιαστεί,
που γυρνάει κι ατάραχος-έτσι ωσάν εμένα-
πάει στη νύχτα πού᾽ρχεται να σιγοσβηστεί...
Από το έργο Φως και Σκιές της ποιητικής συλλογής Σκιές


W. Homer, Σύννεφα. 1890. Spencer Museum of Art. University of Cansas.


Για την ποίηση του Λάμπρου Πορφύρα, βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2012/06/blog-post_19.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου