Βύρων Λεοντάρης, Το μεθύσι των νεκρών
Αφιερωμένο είναι αυτό το ποίημα σ' αυτούς που αγαπούν την ανάγνωση της ποίησης...Ένα εξαιρετικό ποίημα ενός εξαιρετικού ποιητή. Βύρων Λεοντάρης (1932-2004): από τους τελευταίους ποιητές της Μεταπολεμικής Γενιάς (βλ. https://www.sansimera.gr/biographies/919)
Κλειστό είναι το ανοικτό βιβλίο που κρατάς.
Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα. Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.
Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
– γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;
Έτσι κι όταν ανοίγω την ψυχή μου.
Για το κενό του ανοίγματος και μόνο.
Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν «ανοιχτό» βιβλίο.
Βύρων Λεοντάρης, Εν γη αλμυρά, εκδ. Έρασμος 1996.
Aleksander Deineka (1899-1969), Κοπέλα που διαβάζει. 1934. Κρατικό Ρωσικό Μουσείο. Αγ. Πετρούπολη. Μία υπέροχη προσωπογραφία μίας κοπέλας με ανοιχτό βιβλίο.
Ο Al. Deineka είναι Ρώσος και μετά τη Ρωσική επανάσταση Σοβιετικός ζωγράφος.
Για τον Λεοντάρη, βλ. http://fractalart.gr/βύρων-λεοντάρης-θα-ναι-φριχτό-να-φύ/
Σε βρίσκω στα βιβλία (Όνειρο αγάπης)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε βρίσκω στα βιβλία που δε γράφτηκαν,
μες στα τραγούδια που δεν άκουσα.
Σε βρίσκω και σε παλιές εικόνες που εχάθηκαν,
σε ό,τι έφυγε και δε γυρίζει πίσω.
Σε βρίσκω στο όνειρο αγάπης μακρινής,
στο όνομα το ακριβό που δεν το λέμε.
Στον πυρετό κάποιας αρρώστιας σκοτεινής,
στα πάθη που ντρεπόμαστε και κλαίμε.
Αγγελική Ελευθερίου
https://www.youtube.com/watch?v=cyaZ9SNJHM0
Πολύ ωραίο!!! Σ΄ευχαριστώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή