Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Για την αγάπη και την Άνοιξη. Η αγάπη έτρεχε μπροστά μας...Ένα ποίημα του Κώστα Μόντη

    Αυτές τις μέρες διαβάζω ποιήματα του αγαπημένου Κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη (1914-2004), μίας  βαθύτατα ανθρωπιστικής φωνής της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
 Για αυτό, το παρακάτω απόσπασμα από τις "Στιγμές" του Κώστα Μόντη. 
Μία λυρική νυχτερινή ανοιξιάτικη εικόνα μεταφέρει το ποιητικό υποκείμενο. Η λιτότητα στα εκφραστικά μέσα, η επιγραμματικότητα, το πεζολογικό ύφος δεν εμποδίζουν την έκφραση του λυρισμού...

Η αγάπη έτρεχε μπροστά μας
κι έγραφε χάμω τραγούδια,
έτρεχε μπροστά μας
και κρεμούσε μικρά αναμμένα φαναράκια στα δέντρα
και τακτοποιούσε ανεμώνες

Nikolaj Bogdanov Belsky, Κοπέλα με φαναράκι. 1908.

Αν είναι για μας μας όλη αυτή η άνοιξη,
είναι σπατάλη,
αν είναι για μας όλη αυτή η αγάπη,
είναι σπατάλη

Βλ. "Στιγμές", Κυπριακή Ανθολογία Ποιήσεως, επιμ. Κ. Μόντης-Α. Χριστοφίδης, Alvin Redman Hellas, Αθήνα 1965, σ. 292.

Thomas Cooper Gotch ή T.C. Gotch (1854–1931), "Μελέτη" για το πάρτυ γενεθλίων. 1930.


Thomas Cooper Gotch ή T.C. Gotch (1854–1931), παρέλαση με φαναράκια το βράδυ. 1918.



2 σχόλια:

  1. Όλα όσα ζήσαμε,
    όλα όσα αγαπήσαμε,
    όλα όσα είπαμε δικά μας,
    θα επαναλαμβάνουνται στην απουσία μας
    μ’ άλλους να τα ζουν,
    άλλους να τ’ αγαπούν,
    άλλους να τα λεν δικά τους.

    «Στιγμές». Κώστας Μόντης, Ανδρέας Χριστοφίδης, Κυπριακή ανθολογία. Alvin Redman Hellas, 1965. 290.

    ΑπάντησηΔιαγραφή